وصف عاشورا در کنار بقیع
پنجشنبه, ۱۳ آذر ۱۳۹۳، ۰۶:۴۱ ب.ظ
اینجا بقیع است. خاک غریب و معصوم مدینه...
فرزندان عباس نشسته اند و ام البنین قصه ی پدر را میگوید...
قصه ی شهید رشید کربلا...
ساقی محبوب کودکان...
عباس عزیز...
ام البنین میگوید: چه بگویم از پدرتان عباس که در توصیفش کلمه خضوع میکند
و سخن لال میشود.
عباس من کلمه ی خدا بود و کلمات خدا را نمیتوان نوشت.
من چه میتوانم گفت از عباس که تشنه کامی شما را پاسخ باشد؟
عزیزم گریه نکن ...اشک یتیمانه ی تو را تاب نمی آورم...
آرام باش ... هق هق تو جانم را به آتش میکشد.
ام البنین سوخته تر از ان است که لهیب دلهای بی شکیبت را تاب اورد.
این جا که نشسته ایم بقیع است .
در این فضای محزون صدای گریه های شبانه ی علی جاریست.
اینجا نفس فرشتگان وزیده است...
جای پای خدا پیداست...همینجا خبر هستی سوز توفان عاشورا به من رسید.
آرام باشید ...هنوز تا ماجرای استخوان سوز عاشورا فاصله فراوان است.
